خسته نباشید میگم به احسان عزیز...
خیلی خوشحالم که آلبوم به موقع اومد...
بنده طرفدار دو آتیشه ی احسان هستم....و یقین دارم هیچ کس در حیطه ی پاپ صدای شش دانگ احسان رو نداره...آلبوم پر از احساس بود...از فصل تازه...صد در صد بالاتر بود...و از سلام آخر احساسی تر...
سلام آخر گرچه از ترانه های سخیف درش استفاده شده بود...اما احساسی نبود...بهترین آلبوم احسان غیر از کاورآلبوم که در شان احسان جان نبود...همین یک خاطره از فرداست...و بهترین قطعه ی احساسی بی شک اعترافه...
از مونا برزویی(نسترن شیر محمدی) هم بیشتر از این انتظار داشتم... باز هم قطعه اول خوب بود...اما شاهکار بی شک اعتراف بود که البته خود ترانه کمی از تخیلات به دور بود...شعر باید ضمن عنصر عاطفه از عنصر خیال هم بیشتر بهره بگیره...به محمد کاظمی خالصانه تبریک میگم.آلبومو تا نیمه گوش دادم...این نیمه برای من اونقد فوق العاده بود که اومدم نظر بدم.