تعداد ترانه سراهایی که بعد از رو به رو شدن با این حقیقت تلخ که "دیگه کسی حاضر نیست سروده هاشون رو بخونه" خودشون دست به کار می‌شن و اقدام به خوندن اشعار خودشون می‌کنند، داره از شماره خارج می‌شه.
مثل این‌که من مدیر عامل سایپا باشم و ببینم دیگه کسی پراید نمی‌خره، بعد به جای اینکه شکست رو بپذیرم و خط تولید رو تعطیل کنم؛ خودم راه بی‌افتم و یک تنه تمام پراید های تولید شده ی شرکت رو سوار شم و برم توی خیابون‌ها دور دور کنم.
کاری با اینکه هنرمند عزیزمون، جناب آقای "محمدرضا طغرل" خوب می‌خونند یا بد ندارم
حتا اگر پکیج خروجی آثار شنیداری ایشون (کلام، ملودی، تنظیم، وکال، میکس، مستر، طراحی کاور و... ) هم عالی باشه، باز هم این تلاش از نظر بسیاری از مخاطبان و اهل فن،
یک تلاش رقت انگیز و در عین حال کُمیکه
دوستان و اطرافیان این هنرمند محترم، که با تشویق هاشون برای جناب ایمان ایجاد انگیزه می‌کنند، در واقع در حق‌شون دشمنی رو تمام کردند
این دوستی، دوستی خاله خرسه س
مدت‌هاس کسی شعر اردلان سرفراز رو (مثل روز های درخشان سابق، اون طور که باید و شاید) نمی‌خونه
اما آقای سرفراز، حقیقت رو مردانه پذیرفته و خواننده نشده (و به همین که سالی یک یا دو کار ازش پخش بشه قناعت کرده)
ده ها نفر رو مشابه اردلان سرفراز می‌شه نام برد، با سرنوشت و رفتاری یکسان.
پایان