مثل همیشه انتخاب هاتون خوب بود. خیال نکن علیرضا عصار که شاهکار بود، سپیده محمدرضا شجریان یه حس و حالی داره که واقعا تو هیچ کدوم از ترانه هایی که واسه وطن خونده شده وجود نداره، گل هیاهو فریدون که به معنای واقعی مگاهیت بود هر چند کل آلبوم غریبه فریدون اسرایی تا مدتها همه جا شنیده می شد، هوای گریه همایون شجریان فوف العاده به دل مردم و دوستداران موسیقی سنتی نشست، حسرت محمد اصفهانی هم نیاز به گفتن نداره البته در مورد نی نوا حسین علیزاده فکر نمی کردم کار بی کلام هم تو این لیست باشه.