موسیقی ما - میلاد درخشانی: اصولا هر نوع موسیقی تلفیقی تاثیرات خود را دارد. موسیقی تلفیقی با توجه به نوع تلفیق صورت گرفته، آثار خود را دارد. باید ببینیم هدف و تفکر آهنگساز از تلفیق صورت گرفته چیست. در تاریخ دیده ایم که گونه های مختلف تلفیق صورت گرفته است و موسیقی های مختلف از نژادها و رنگ های مختلف با هم تلفیق شده اند و هر کدام حال و هوای خاص خود را داشتند. شما وقتی می خواهید بین موسیقی خودتان و یک ناحیه دیگر تلفیق انجام بدهید قاعدتا باید ابزار و وسایل این کار مهیا باشد.

اولین ابزار ساز است که ساز آن دو ناحیه و زبان بیان بسیار مهم است. سازها زبان گفتمان دو فرهنگ هستند و ممکن است یکی گیتار باشد از یک کشور و یک ساز دیگر با لهجه و سبک متفاوت از کشور دیگر که در این بین نوازنده های این دو ساز نقش مهمی را ایفا می کنند و اینکه نوازنده های فوق چقدر از موسیقی آگاهی داشته باشند و بتوانند تلفیق را به درستی انجام بدهند. تلفیق ممکن است فقط سازی باشد ولی این مساله برمی گردد به سطحی بودن آهنگساز و تفکرات او که نتوانسته از لحاظ محتوایی در کارش موفق باشد. هر نوع موسیقی می تواند سلیقه مردم را به سمت آثار فاخر و جدی تر ببرد. موسیقی فاخر یا غیر فاخر نداریم چون همه سبک ها باید کار خودشان را انجام بدهند. مثلا موسیقی «رپ» یا «متال» یا «سنتی» هریک باید در جای خودشان باشد منتهی این سبک ها خوب و بد دارند. هر موسیقی اگر کار خود را درست انجام بدهند به نظر من درست و موفق است. برخی معتقدند که موسیقی تلفیقی خیلی سنگین است ولی من این را قبول ندارم. به عنوان مثال تلفیقی که من در آلبوم خودم انجام دادم شاید با درک سخت برخی از مخاطبان همراه باشد. به نظر من موسیقی تلفیقی برای خیلی از کسانی با توانایی های موسیقی ایرانی آشنایی ندارند یا برای عامه مردم موسیقی تلفیقی جذاب خواهد بود. مردم می توانند با گوش دادن به آثار تلفیقی درک بیشتری نسبت به موسیقی ایرانی و سبک های دیگر داشته باشند.

نکته دیگری که به غلط مطرح می شود این است که چرا موسیقی تلفیقی، مثل پاپ همه گیر نیست. در حالی که کاربرد این دو کاملا متفاوت است. شما در هر شرایطی می توانید پاپ گوش کنید و البته تاکید می کنم اگر تفکر درستی در ساخت موسیقی پاپ باشد می تواند جریان ساز شود. از موسیقی تلفیقی حمایت چندانی نمی شود ولی اینکه شنونده های کمتری دارد صرفا مختص ایران نیست.

در تمام کشورهای دنیا موسیقی هایی به این شکل دارای یک تیپ مخاطب خاص هستند. در طول تاریخ اگر بنگریم متوجه این روند هم می شویم. در ایران هم این داستان هست و اصلا کمکی نمی شود و هر شخصی فقط با بودجه شخصی کار انجام می دهد. اگر بخواهیم در زمینه کسانی که آلبوم های تلفیقی ارائه می کنند صحبت کنیم می توانیم از نمونه های زیادی نام ببریم نظیر استاد«کیهان کلهر» که در یک ژانری از موسیقی تلفیقی کارهای بسیار خوبی ارائه کرده اند. «پدرام درخشانی» سالهای سال است که فعالیت می کند و صاحب ایده و نظر می باشد منتهی نوع تلفیق در اینجا باز هم متفاوت است.

آلبوم من و «رضا تاجبخش» به نام«افشارستان» نمونه دیگری است که امسال ادامه خواهد داشت و اینها به نظر من نمونه های خوبی از موسیقی تلفیقی هستند. کارهای در این سبک بستگی زیادی به این دارد که سازنده های اثر تفکرات مشترک و هماهنگی داشته باشند.