در مراسم رونمایی و تجلیل از عوامل آلبوم «شکوه» عنوان شد؛
محمد اصفهانی: آن عکس و آن ماجرا یک اتفاق ناخواسته بود
موسیقی ما – مراسم رونمایی و تجلیل از عوامل آلبوم «شکوه» با حضور خواننده و عوامل این اثر برگزار شد.
به گزارش «موسیقی ما»، در ابتدای این برنامه که در سالن اجتماعات خبرگزاری «مهر» و با حضور دکتر «محمد اصفهانی»، «عبدالجبار کاکایی»، «علیرضا کهن دیری» و «پدرام کشتکار» برگزار می شد، عبدالجبار کاکایی گفت: «من لازم می بینم که در ابتدای این نشست درباره بحث های محتوایی آلبوم نظر بدهم و درباره بحث های تکنیکی نیز دوستان و همکاران من صحبت های لازم را انجام خواهند داد. پروسه تولید این آلبوم با لحاظ وقفه های پیش آمده در آن حدود 13 سال طول کشید و در تمام این سالها ما از رصد کردن موضوع شعر و محتوای این اثر غافل نبودیم. جامعه ایرانی در این سالها جامعه متلاطم و پر فراز و نشیبی بعد از جنگ بود و هدف گیری نهایی محتوایی این اثر نیز قرار بود به مقوله جنگ بپردازد.»
وی در ادامه افزود:«وجهی مهم در ادبیات تاریخ جهان وجود داشته که همیشه در گذر تاریخ مورد توجه شاعران قرار گرفته است و آن «پیامد های جنگ» است. حالا همین وجه را ما بایستی به گونه ای صحیح و به دور از افراط و تفریط به منسه ظهور می رساندیم چون اعتقاد دارم فرهنگ ما فرهیختگی اش را در نوع نگاهش به جنگ اعلام داشته است.»
در ادامه قطعه «قاب» از این آلبوم در سالن محل برگزاری برنامه پخش شد و سپس «علیرضا کهن دیری» (آهنگساز این اثر)، در سخنانی اعتقاد داشت: «هر اثری خودش قابلیت این را دارد که بتواند حرف خودش را بزند. خیلی خوشحالم از اینکه در این اثر توانسته ام حضور داشته باشم و حرفهایم را بزنم. از آقای اصفهانی و کاکایی بابت این موضوع ممنونم.»
پخش قطعه «ماهیا» به آهنگسازی پدرام کشتکار دیگر بخش برنامه بود که پس از اتمام آن کشتکار رو به حاضرین گفت: «تولید این اثر مدت زمان زیادی طول کشیده است و به قول آقای کاکایی، آلبوم «شکوه» در زمان جنگ شروع و در زمان صلح تولیدش به اتمام رسید!» وی در ادامه گفت: «این کاری بود که در زمان ساخت آن به شدت درگیر صحنه هایی می شدم که تنها درک شان می کردم و قابل وصف نبودند چون صدای جنگ و بوی باروت آن را شنیده بودم.»
پس از صحبت های عوامل تولید آلبوم نوبت به محمد اصفهانی رسید که درباره اثر جدید خود سخن بگوید و این خواننده با سابقه در ابتدای سخنان خود ضمن تشکر از همکارانش در این آلبوم، گفت: «از همکاری با این تیم خوشحالم و اعتقاد دارم همدلی و همفکری ما برای تولید این آلبوم در سطحی بسیار بالا و خوشایند بود. اگر در این آلبوم صمیمیتی هست بخاطر همین همدلی هاست که سالهاست در بین ما ریشه دوانیده و همیشه ته دلمان یک حرف بوده.»
خواننده آلبوم «بی واژه» در ابتدای بخش دوم برنامه که به پرسش و پاسخ بین خبرنگاران و تیم تولیدی آلبوم اختصاص داشت، در پاسخ به سوال «برچسب سفارشی بودن آلبوم جدیدش» توضیح داد: «الفاظ و عبارات باید در عمق؛ معنی و تفسیر شوند. معنی سفارشی بودن باید درست عنوان شود. این کار به بنده پیشنهاد شد و من آن را درحقیقت انتخاب کردم. با مدیرانی که این آلبوم را به من پیشنهاد دادند صحبت کردیم و دیدیم که می شود در بحث ها و گفتگوهای مشترک به نقطه نظرات درست و واحد رسید و کار را اجرایی کرد. هنجار شکنی های محتوایی و تکنیکی این آلبوم به قدری ملموس و قابل توجه است که قطعا اعتقاد دارم این اثر نوعی نگاه جدید در ذهن خالقان آلبوم بوده است. آنها با دیدی متفاوت سراغ ساختن این آثار رفته اند. مثلا هر کس قطعه «سراب» را برای اولین بار می شنود دور از ذهن است برایش که این اثر را «علیرضا کهن دیری» ساخته است یا همین طور در مورد قطعه ماهیا با آهنگسازی پدرام ... می خواهم به این نکته برسم که از لحاظ محتوایی خط مشی ای برای این آلبوم تعیین شده بود اما دست تیم سازنده به اندازه کافی باز بود که بتواند انتخاب هایش را به بهترین شکل ممکن عملی کند.» اصفهانی ادامه داد: «معتقدم آنچه که به آن اعتقاد و باور دارم را باید به مخاطب عرضه کنم. تحت هر شرایطی. حالا مخاطب می تواند درباره آن اثر و کار و اعتقاد، فکر کند و تصمیم بگیرد. هرگز بر اساس نیاز بازار کاری نکرده ام و چیزی را که به آن اعتقاد نداشته ام را هرگز نخوانده ام.» وی افزود: «شاید این خاطره تکراری باشد و لی تکرارش در این جای بحث ضروری به نظر می رسد که: در ابتدای دوران کاری ام با مجموعه ای تحت عنوان «گلچین» که شامل آثاری مذهبی بود وارد این عرصه شدم. خیلی ها به من گفتند آلبوم اول را با یک اثر عاشقانه شروع کن. تو صدا و قابلیت اش را داری و شروع کارت با «گلچین» تو را زمین می زند. ولی من به آنها پاسخ منفی دادم و گفتم اگر قرار است زمین بخورم بهتر است با گلچین زمین بخورم. معتقدم که صداقت در مواجهه با مخاطب اصل است و به تحسین واداشتن او در مرتبه بعدی است ضمن آنکه وظیفه هنرمند ارتقای سلیقه ی تخصصی مخاطب هم هست. مجددا تاکید می کنم که از همه مهم تر صداقت داشتن در ارائه آثار هنری با کیفیت؛ بیش از هر چیز دیگری می تواند در ذهن مردم نسبت به تلقی شان از هنرمند و مجری اثر؛تعیین کننده باشد.»
اصفهانی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه گفته می شد این اثر قرار بوده با حضور «فریدون شهبازیان» و با ده قطعه تولید شود نیز توضیح داد: «مشکل اصلی قراردادی بود که من بستم و در آن خودم طرف قرارداد شدم. تغییر مدیریت ها در سالیان متمادی و مواجه شدن با تغییرات متعدد باعث شد این شایعات و حرف و حدیث ها بوجود بیاید. اما هرگز در گفتگوها و توافقات اولیه تعهد و الزامی برای همکاری با هنرمندی در این آلبوم وجود نداشته و در مورد تعداد قطعات نیز قرار بود با 7 قطعه منتشر شود که بعد از ساختن 5 قطعه مدیران وقت همین 5 قطعه را کافی دانستند و در عوض ویدئو کلیپ هایی برای این آثار ساخته شد تا عیار کیفی آن ارتقا یابد.»
در ادامه یکی از خبرنگاران از اصفهانی پرسید : «شما در ابتدای دوران کاری تان به موسیقی سنتی علاقمند بودید ولی به مرور از آن فاصله گرفتید. چرا؟» و دکتر اصفهانی پاسخ داد: «شروع کار من با موسیقی سنتی بود. بعد به مرور فهمیدم در موسیقی سنتی صداهای بزرگی حضور داشته و دارند. صدا و سبکی داشتیم و داریم مثل استاد «ایرج». صدا و سبکی داریم مثل استاد شجریان. من با حضور این اساتید واقعا شای دچار تکرار می شدم. از آنجایی هم که به موسیقی الکترونیک علاقمند بودم، به فکر تلفیق آواز و اجرای ایرانی با انواع چنین موسیقی هایی افتادم و وارد معرکه شدم و جلو آمدم.»
سوال جنجالی این نشست نیز درباره موضوع پرسر و صدایی بود که در ماه های گذشته در رسانه ها و فضای مجازی جنجال به پا کرد. موضوع عکسی که در آن «محمد اصفهانی» در حال خواندن است و اعضای گروه نوازنده ها پشت پارتیشن هایی در حال ساز زدن اند. دکتر اصفهانی برای اولین بار درباره آن اتفاق اظهار نظر کردند و رو به حاضرین از اتفاقات آن روز سخن گفتند: «در ایام شهادت و ماه رمضان بودیم و در هتل اسپیناس برای اجرای برنامه ای دعوت شده بودیم. صبر کردیم که ایام سوگواری کاملا تمام شود و بعد در این اجرا حضور پیدا کردیم. همایشی که برای یک کارخانه و مدیران آن برگزار می شد و از قضا انسانهای منصفی نیز بودند. بر اساس یک سوء تفاهم مدیران این کارخانه فکر کرده بودند که ما در این برنامه به مناجات خوانی خواهیم پرداخت و وقتی در چک صدای برنامه آنها متوجه اجرای عادی موسیقی ما شدند از ما پرسیدند که قرار است با همین قطعات روی صحنه بروید؟ ما هم اعلام کردیم که بله و آنها در توضیح شرایط فرهنگی شهرستان شان مورادی را گوشزد کردند که اگر خبر اجرای این برنامه در حضور مدیران کارخانه به گوش مردم شهر برسد احتمال هر اتفاقی هست.»
اصفهانی در توضیح ماجرای آن روز ادامه داد: «ما حتی پیشنهاد دادیم که در این شرایط بهتر است اجرایی صورت نگیرد ولی آنها اصرار بر اجرا داشتند وداستان پارتیشن ها را پیش کشیدند و قرار شد فقط نوازنده «درامز» و سازش پشت پارتیشن قرار بگیرد. بعد در زمان اجرا روی استیج و در حضور مدعوین بود که دیگر همه نوازنده ها به تدریج پشت پارتیشن قرار گرفتند. متاسفانه این اولین باری بود که بعد از این همه سال با چنین مساله ای به این ترتیب مواجه می شدیم و در قرارداد هم پیش بینی نشده بود و خودداری از اجرا می توانست متضمن پرداخت خسارت سنگین از لحاظ مالی وحقوقی باشد... من همان طور که اعتقاد دارم نشان دادن ساز؛ یک حق برای اهالی موسیقی است و اصلا امر ناپسندی نیست، این آزادی را هم برای صاحب برنامه قائل ام که در مورد نوع برگزاری برنامه اش البته با هماهنگی های قبلی تصمیم بگیرد و در عین حالی که به نوازندگان و ساز احترام میگذارم و حرمت خاصی برای آنان قائل هستم این حق را هم به تهیه کنندگان میدهم و این آزادی را نیز برای آنها و همین طور نوازندگان قائلم و فکر نمی کنم سابقه طولانی کار ارکسترال گروه ما با بیش از هزاران اجرا از سال 1376 تا کنون با چنین حادثه ای در اذهان عمومی ارزیابی شود. مگر ما در صدا و سیما و خیلی مراسم دیگر با محدودیت هایی شبیه به این کار نکرده بودیم؟! البته داستان تسویه حساب های شخصی و غرض ورزی های عده ای در فضای مبارک و متبرک مجازی...! که بچه های موسیقی و دوستانم در تیم های کاری تولیدی و Live از آنها شناخت کامل دارند مساله ای جداگانه و کاملا مبرهن است که جای پرداختن به آن اینجا نیست. در هر صورت کل این ماجرا یک پروسه ناخواسته بود. آنها تاکید داشتند که ممکن است اتفاقات ناخوشایندی با اجرای این برنامه و نمایش سازها برایشان رخ بدهد، ما هم در یک تصمیم لحظه ای قانع شدیم که شرایط را قبول کنیم و چون همیشه دوستان من در ارکستر؛ متحد و یکپارچه عمل می کنند این پذیرش همگانی بود و در حقیقت همه پای همدیگر ایستادند همانطور که در شرایط سخت و تهدید آمیز حتی از لحاظ جانی (در بعضی کنسرت ها) این اتحاد و پایداری را حفظ کرده بودیم... لذا دوباره تاکید می کنم که در این برنامه هیچگونه تهدیدی در کار نبود و کل قضیه تقاضا برای درک متقابل شرایط بود واقعا.»
گفتنی ست در انتهای این نشست هدایایی از سوی مدیر عامل خبرگزاری مهر به عوامل و خواننده آلبوم «شکوه» اعطا شد و این مراسم رونمایی و تجلیل پس ازدو ساعت بحث وتبادل نظر جدی به اتمام رسید.
به گزارش «موسیقی ما»، در ابتدای این برنامه که در سالن اجتماعات خبرگزاری «مهر» و با حضور دکتر «محمد اصفهانی»، «عبدالجبار کاکایی»، «علیرضا کهن دیری» و «پدرام کشتکار» برگزار می شد، عبدالجبار کاکایی گفت: «من لازم می بینم که در ابتدای این نشست درباره بحث های محتوایی آلبوم نظر بدهم و درباره بحث های تکنیکی نیز دوستان و همکاران من صحبت های لازم را انجام خواهند داد. پروسه تولید این آلبوم با لحاظ وقفه های پیش آمده در آن حدود 13 سال طول کشید و در تمام این سالها ما از رصد کردن موضوع شعر و محتوای این اثر غافل نبودیم. جامعه ایرانی در این سالها جامعه متلاطم و پر فراز و نشیبی بعد از جنگ بود و هدف گیری نهایی محتوایی این اثر نیز قرار بود به مقوله جنگ بپردازد.»
وی در ادامه افزود:«وجهی مهم در ادبیات تاریخ جهان وجود داشته که همیشه در گذر تاریخ مورد توجه شاعران قرار گرفته است و آن «پیامد های جنگ» است. حالا همین وجه را ما بایستی به گونه ای صحیح و به دور از افراط و تفریط به منسه ظهور می رساندیم چون اعتقاد دارم فرهنگ ما فرهیختگی اش را در نوع نگاهش به جنگ اعلام داشته است.»
در ادامه قطعه «قاب» از این آلبوم در سالن محل برگزاری برنامه پخش شد و سپس «علیرضا کهن دیری» (آهنگساز این اثر)، در سخنانی اعتقاد داشت: «هر اثری خودش قابلیت این را دارد که بتواند حرف خودش را بزند. خیلی خوشحالم از اینکه در این اثر توانسته ام حضور داشته باشم و حرفهایم را بزنم. از آقای اصفهانی و کاکایی بابت این موضوع ممنونم.»
پخش قطعه «ماهیا» به آهنگسازی پدرام کشتکار دیگر بخش برنامه بود که پس از اتمام آن کشتکار رو به حاضرین گفت: «تولید این اثر مدت زمان زیادی طول کشیده است و به قول آقای کاکایی، آلبوم «شکوه» در زمان جنگ شروع و در زمان صلح تولیدش به اتمام رسید!» وی در ادامه گفت: «این کاری بود که در زمان ساخت آن به شدت درگیر صحنه هایی می شدم که تنها درک شان می کردم و قابل وصف نبودند چون صدای جنگ و بوی باروت آن را شنیده بودم.»
پس از صحبت های عوامل تولید آلبوم نوبت به محمد اصفهانی رسید که درباره اثر جدید خود سخن بگوید و این خواننده با سابقه در ابتدای سخنان خود ضمن تشکر از همکارانش در این آلبوم، گفت: «از همکاری با این تیم خوشحالم و اعتقاد دارم همدلی و همفکری ما برای تولید این آلبوم در سطحی بسیار بالا و خوشایند بود. اگر در این آلبوم صمیمیتی هست بخاطر همین همدلی هاست که سالهاست در بین ما ریشه دوانیده و همیشه ته دلمان یک حرف بوده.»
خواننده آلبوم «بی واژه» در ابتدای بخش دوم برنامه که به پرسش و پاسخ بین خبرنگاران و تیم تولیدی آلبوم اختصاص داشت، در پاسخ به سوال «برچسب سفارشی بودن آلبوم جدیدش» توضیح داد: «الفاظ و عبارات باید در عمق؛ معنی و تفسیر شوند. معنی سفارشی بودن باید درست عنوان شود. این کار به بنده پیشنهاد شد و من آن را درحقیقت انتخاب کردم. با مدیرانی که این آلبوم را به من پیشنهاد دادند صحبت کردیم و دیدیم که می شود در بحث ها و گفتگوهای مشترک به نقطه نظرات درست و واحد رسید و کار را اجرایی کرد. هنجار شکنی های محتوایی و تکنیکی این آلبوم به قدری ملموس و قابل توجه است که قطعا اعتقاد دارم این اثر نوعی نگاه جدید در ذهن خالقان آلبوم بوده است. آنها با دیدی متفاوت سراغ ساختن این آثار رفته اند. مثلا هر کس قطعه «سراب» را برای اولین بار می شنود دور از ذهن است برایش که این اثر را «علیرضا کهن دیری» ساخته است یا همین طور در مورد قطعه ماهیا با آهنگسازی پدرام ... می خواهم به این نکته برسم که از لحاظ محتوایی خط مشی ای برای این آلبوم تعیین شده بود اما دست تیم سازنده به اندازه کافی باز بود که بتواند انتخاب هایش را به بهترین شکل ممکن عملی کند.» اصفهانی ادامه داد: «معتقدم آنچه که به آن اعتقاد و باور دارم را باید به مخاطب عرضه کنم. تحت هر شرایطی. حالا مخاطب می تواند درباره آن اثر و کار و اعتقاد، فکر کند و تصمیم بگیرد. هرگز بر اساس نیاز بازار کاری نکرده ام و چیزی را که به آن اعتقاد نداشته ام را هرگز نخوانده ام.» وی افزود: «شاید این خاطره تکراری باشد و لی تکرارش در این جای بحث ضروری به نظر می رسد که: در ابتدای دوران کاری ام با مجموعه ای تحت عنوان «گلچین» که شامل آثاری مذهبی بود وارد این عرصه شدم. خیلی ها به من گفتند آلبوم اول را با یک اثر عاشقانه شروع کن. تو صدا و قابلیت اش را داری و شروع کارت با «گلچین» تو را زمین می زند. ولی من به آنها پاسخ منفی دادم و گفتم اگر قرار است زمین بخورم بهتر است با گلچین زمین بخورم. معتقدم که صداقت در مواجهه با مخاطب اصل است و به تحسین واداشتن او در مرتبه بعدی است ضمن آنکه وظیفه هنرمند ارتقای سلیقه ی تخصصی مخاطب هم هست. مجددا تاکید می کنم که از همه مهم تر صداقت داشتن در ارائه آثار هنری با کیفیت؛ بیش از هر چیز دیگری می تواند در ذهن مردم نسبت به تلقی شان از هنرمند و مجری اثر؛تعیین کننده باشد.»
اصفهانی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه گفته می شد این اثر قرار بوده با حضور «فریدون شهبازیان» و با ده قطعه تولید شود نیز توضیح داد: «مشکل اصلی قراردادی بود که من بستم و در آن خودم طرف قرارداد شدم. تغییر مدیریت ها در سالیان متمادی و مواجه شدن با تغییرات متعدد باعث شد این شایعات و حرف و حدیث ها بوجود بیاید. اما هرگز در گفتگوها و توافقات اولیه تعهد و الزامی برای همکاری با هنرمندی در این آلبوم وجود نداشته و در مورد تعداد قطعات نیز قرار بود با 7 قطعه منتشر شود که بعد از ساختن 5 قطعه مدیران وقت همین 5 قطعه را کافی دانستند و در عوض ویدئو کلیپ هایی برای این آثار ساخته شد تا عیار کیفی آن ارتقا یابد.»
در ادامه یکی از خبرنگاران از اصفهانی پرسید : «شما در ابتدای دوران کاری تان به موسیقی سنتی علاقمند بودید ولی به مرور از آن فاصله گرفتید. چرا؟» و دکتر اصفهانی پاسخ داد: «شروع کار من با موسیقی سنتی بود. بعد به مرور فهمیدم در موسیقی سنتی صداهای بزرگی حضور داشته و دارند. صدا و سبکی داشتیم و داریم مثل استاد «ایرج». صدا و سبکی داریم مثل استاد شجریان. من با حضور این اساتید واقعا شای دچار تکرار می شدم. از آنجایی هم که به موسیقی الکترونیک علاقمند بودم، به فکر تلفیق آواز و اجرای ایرانی با انواع چنین موسیقی هایی افتادم و وارد معرکه شدم و جلو آمدم.»
سوال جنجالی این نشست نیز درباره موضوع پرسر و صدایی بود که در ماه های گذشته در رسانه ها و فضای مجازی جنجال به پا کرد. موضوع عکسی که در آن «محمد اصفهانی» در حال خواندن است و اعضای گروه نوازنده ها پشت پارتیشن هایی در حال ساز زدن اند. دکتر اصفهانی برای اولین بار درباره آن اتفاق اظهار نظر کردند و رو به حاضرین از اتفاقات آن روز سخن گفتند: «در ایام شهادت و ماه رمضان بودیم و در هتل اسپیناس برای اجرای برنامه ای دعوت شده بودیم. صبر کردیم که ایام سوگواری کاملا تمام شود و بعد در این اجرا حضور پیدا کردیم. همایشی که برای یک کارخانه و مدیران آن برگزار می شد و از قضا انسانهای منصفی نیز بودند. بر اساس یک سوء تفاهم مدیران این کارخانه فکر کرده بودند که ما در این برنامه به مناجات خوانی خواهیم پرداخت و وقتی در چک صدای برنامه آنها متوجه اجرای عادی موسیقی ما شدند از ما پرسیدند که قرار است با همین قطعات روی صحنه بروید؟ ما هم اعلام کردیم که بله و آنها در توضیح شرایط فرهنگی شهرستان شان مورادی را گوشزد کردند که اگر خبر اجرای این برنامه در حضور مدیران کارخانه به گوش مردم شهر برسد احتمال هر اتفاقی هست.»
اصفهانی در توضیح ماجرای آن روز ادامه داد: «ما حتی پیشنهاد دادیم که در این شرایط بهتر است اجرایی صورت نگیرد ولی آنها اصرار بر اجرا داشتند وداستان پارتیشن ها را پیش کشیدند و قرار شد فقط نوازنده «درامز» و سازش پشت پارتیشن قرار بگیرد. بعد در زمان اجرا روی استیج و در حضور مدعوین بود که دیگر همه نوازنده ها به تدریج پشت پارتیشن قرار گرفتند. متاسفانه این اولین باری بود که بعد از این همه سال با چنین مساله ای به این ترتیب مواجه می شدیم و در قرارداد هم پیش بینی نشده بود و خودداری از اجرا می توانست متضمن پرداخت خسارت سنگین از لحاظ مالی وحقوقی باشد... من همان طور که اعتقاد دارم نشان دادن ساز؛ یک حق برای اهالی موسیقی است و اصلا امر ناپسندی نیست، این آزادی را هم برای صاحب برنامه قائل ام که در مورد نوع برگزاری برنامه اش البته با هماهنگی های قبلی تصمیم بگیرد و در عین حالی که به نوازندگان و ساز احترام میگذارم و حرمت خاصی برای آنان قائل هستم این حق را هم به تهیه کنندگان میدهم و این آزادی را نیز برای آنها و همین طور نوازندگان قائلم و فکر نمی کنم سابقه طولانی کار ارکسترال گروه ما با بیش از هزاران اجرا از سال 1376 تا کنون با چنین حادثه ای در اذهان عمومی ارزیابی شود. مگر ما در صدا و سیما و خیلی مراسم دیگر با محدودیت هایی شبیه به این کار نکرده بودیم؟! البته داستان تسویه حساب های شخصی و غرض ورزی های عده ای در فضای مبارک و متبرک مجازی...! که بچه های موسیقی و دوستانم در تیم های کاری تولیدی و Live از آنها شناخت کامل دارند مساله ای جداگانه و کاملا مبرهن است که جای پرداختن به آن اینجا نیست. در هر صورت کل این ماجرا یک پروسه ناخواسته بود. آنها تاکید داشتند که ممکن است اتفاقات ناخوشایندی با اجرای این برنامه و نمایش سازها برایشان رخ بدهد، ما هم در یک تصمیم لحظه ای قانع شدیم که شرایط را قبول کنیم و چون همیشه دوستان من در ارکستر؛ متحد و یکپارچه عمل می کنند این پذیرش همگانی بود و در حقیقت همه پای همدیگر ایستادند همانطور که در شرایط سخت و تهدید آمیز حتی از لحاظ جانی (در بعضی کنسرت ها) این اتحاد و پایداری را حفظ کرده بودیم... لذا دوباره تاکید می کنم که در این برنامه هیچگونه تهدیدی در کار نبود و کل قضیه تقاضا برای درک متقابل شرایط بود واقعا.»
گفتنی ست در انتهای این نشست هدایایی از سوی مدیر عامل خبرگزاری مهر به عوامل و خواننده آلبوم «شکوه» اعطا شد و این مراسم رونمایی و تجلیل پس ازدو ساعت بحث وتبادل نظر جدی به اتمام رسید.
منبع:
اختصاصی سایت «موسیقی ما»
تاریخ انتشار : یکشنبه 14 دی 1393 - 09:21
دیدگاهها
استاد محمد اصفهانی بدون شک بهترین خواننده بعد از انقلاب
البوم خوبی بود مخصوصا ترک 3 و 5
کاشکی با 7 ترک منتشر میشد و حتی خواجه امیری سعید شهروز محسن یگانه مهدی یراحی هم به صورت افخاری حضور می داشتن فیت می خوندن با اصفهانی
پس استارت این البوم از سال 80 خورده
ساده و با معرفت ترین
فقط استاد علیرضا کهن دیری
البوم خوبی بود ان شالله البوم جدیدش روانه بازار بشه ..
خواهشا اون بزرگوارایی که تو وبسایت دکتر کامنت میذارن بهشون بگند جوونهای دهه هفتاد دلشون میخواد دکتر اصفهانی براشون یک خواننده پرطرفدار با لایکهخی زیاد باشه نه صرفا به بزرگی یاد کردنشون مثل فرهاد و فریدون ..
http://avazeparjebreil.blogfa.com/
چقدر پیر شدی؟
خیلی با آهنگ هاش خاطره داریم...
خدایش به سلامت دارش
جای استاد مشفق کاشانی و آقای اخشابی خالی بود...
چرا نام آلبوم تكراري است ؟! قبلا عبد الحسين مختاباد با اشعار مهرداد اوستا نام "شكوه " را بر آلبوم خود نهاده بود با آهنگسازي معيار فيروز بخت .
چرا قیافه موزیسن ها توی مملکت ما انقدر غلط اندازه
منم موزیسنم اما همیشه اصلاح میکنم و موهام هم ساده س
چرا اینا قیافه هاشون رو شبیه داعش تزیین میکنن آیا افتخاری توی اینکار هست؟!
یا انقدر ژینگول میکنن که آدم حالش بهم میخوره یه چیزی ازشون بشنوه یا انقدر خسته میسازن صورت و پوششون رو آدم یاد دهه 60 میافته
موزیسن باید ظاهرش با طراوت باشه مثل ابی و شجریان
افزودن یک دیدگاه جدید