سال‌هاست دغدغه بسیاری از فعالان و پژوهشگران موسیقی نواحی، بی‌توجهی نسل جوان به موسیقی اجدادی‌شان است؛ چرا که با ورود انواع موسیقی که بعضا از ساختارهای مناسبی هم برخوردار نیستند و نیز بی‌توجهی مسئولین به این ژانر از موسیقی، جوانان انگیزه‌ای برای یادگیری سازهای محلی خود و فعالیت در این زمینه را ندارند. تا جایی که سازهای سبک‌های دیگر به‌خصوص موسیقی پاپ را به سازهای خود ترجیح می‌دهند. آن‌هایی هم که موسیقی جز لاینفک زندگی‌شان شده است نه تنها مورد توجه نیستند بلکه جایی هم برای ارائه آثارشان ندارند چرا که جشنواره موسیقی نواحی به عنوان تنها جشنواره این ژانر از موسیقی تمرکز و توجه‌اش بیشتر بر پیشکسوتان است و جشنواره‌هایی دیگر نیز فضایی چندانی به این سبک از موسیقی اختصاص نمی‌دهند؛ اما شاید بتوان جشنواره موسیقی جوان را تنها جشنواره‌ای دانست که به صورت تخصصی و با نگاهی گسترده به گستردگی موسیقی نواحی با نگاه به جوان‌گرایی به این موضوع پرداخته است به طوری که از دوره نهم جشنواره تا به امروز که پانزدهمین دوره خود را طی می‌کند در کنار سایر بخش‌ها، موسیقی نواحی هم مستقل دیده شده است.از آنجایی که کارکرد جشنواره ملی موسیقی جوان کشف استعدادها و ایجاد انگیزه در بین نسل جوان است در طی همه این سال‌ها بر تعداد شرکت‌کنندگان افزوده شده تا جایی که بسیاری داوران بخش موسیقی نواحی بر این باورند که جشنواره موسیقی جوان در توجه نسل جوان به موسیقی اجدادی‌شان موفق عمل کرده و باعث شده جوانان در هر منطقه به جستجوی رپرتوارهای از یاد رفته موسیقی منطقه خود بپردازند.
 
«محمد ابراهیم عالمی» (داور بخش موسیقی مازندران جشنواره پانزدهم) معتقد است که برگزاری جشنواره موسیقی جوان ذوق و شوق خاصی بین نسل جوان ایجاد کرده و باعث شده این نسل متوجه شوند که موسیقی نواحی نیز طرفدار دارد و مسئولین به این سبک از موسیقی هم توجه می کنند و فقط دنبال موسیقی پاپ نیستند.
وی می گوید: «پی بردن به نقاط قوت و ضعف،تبادل آموخته‌ها، برخورداری از نظر داوران و دیدن موسیقی مناطق دیگر از فواید جشنواره موسیقی جوان است و من معتقدم به‌واسطه برگزاری چنین جشنواره‌ای نوازندگان جوان می‌توانند سطح کارشان را ارتقا دهند.»‌
عالمی با بیان اینکه برگزاری جشنواره جوان باعث ماندگاری رپرتوار موسیقی نواحی شده است، ادامه می دهد: «از آن‌جایی که در رپرتوار اجرایی جشنواره ؛ قطعات و موسیقی های مربوط به هر منطقه در نظر گرفته شده است هر جوانی که بخواهد در این رویداد رقابتی شرکت کند بایستی به سراغ رپرتوار اصیل منطقه خود برود بنابراین همین مسئله سبب می‌شود که این قطعات بمانند و ماندگار شوند.»
حمایت از برگزیدگان جشنواره موسیقی جوان یکی از مسائلی است که از سوی داوران مطرح شده است که عالمی دراین باره می گوید: «به نظر من بایستی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هر استان که متولی فرهنگ و هنر است در این زمینه اقداماتی انجام دهد به عنوان مثال شرایطی را برای آموزش رایگان موسیقی برای این عزیزان فراهم کنند  و با در نظر گرفتن استادان خوب موسیقی آنها را در مسیر درست قرار دهند.»
عالمی معتقد است که درمنطقه مازندران بچه ها با حمایت خانواده هایشان به صورت خودجوش در زمینه هنر و موسیقی فعالیت می کنند و با تمام فشارهای اقتصادی سعی کردند سطح خودشان را بالا ببرند در واقع خانواده ها فرهنگ و هنر این جامعه را به دوش می کشند.
 
 
«جعفر رحمانی» دیگر داور بخش موسیقی نواحی جشنواره ملی موسیقی جوان درباره نقش جشنواره در توجه نسل جوان به موسیقی مناطق مختلف می گوید: «کثرت شرکت کنندگان در بخش موسیقی نواحی نشان از نقش مهم جشنواره در توجه آنها به موسیقی اجدادی‌شان دارد.در منطقه خراسان بسیاری از جوانان به نوازندگی دوتار گرایش پیدا کردند به طوری که من در حال حاضر شاگرد ۶ ساله برای آموزش این ساز دارم که اینها همه تاثیرات مثبت جشنواره موسیقی جوان است. یکی دیگر از تاثیرات جشنواره موسیقی جوان نگاه جوانان به موسیقی هایی است که مدتها بود بواسطه مرگ راویان آنها از بین رفته بودند به گونه ای که با نگاهی نو دست به نوآوری می زنند و آهنگهای قدیمی را زنده می کنند.طی چند سال اخیر خیلی این مسئله پررنگ تر شده به طوری که شاهد اجراهای بسیاری از نوازندگان جوان در منطقه هستیم.»
 
 
 «روشن گل افروز» (نوازنده‌ی دوتار شمال خراسان) نیز براین باور است که در منطقه خراسان شمالی تمرکز نسل جوان بردوتار نوازی و خوانندگی بیشتر شده است که این هم از اثرات برگزاری جشنواره است. به‌واسطه‌ِ جشنواره استعدادها در هر منطقه شناسایی می شود و برای ادامه راه در مسیر موسیقی تشویق خواهند شد. من همیشه به نوازنده‌‌های منطقه خودمان تاکید می‌کنم که شما باید همراه با نواختن دوتار؛ آواز هم بخوانید و به نوعی بخشی‌‌گری کنید؛ چرا که این هنر در منطقه ما بسیار با اهمیت است و امیدوارم طی سال‌های آینده این توجه بیشتر هم شود.»
 
وی ادامه می دهد: «من خودم بخشی هستم و از همه بچه‌های منطقه نیز خواسته بودم در کنار دوتار نوازی، خوانندگی هم داشته باشند بنابراین این مسئله برایم از اهمیت بالایی برخوردار بود که خوشبختانه بسیاری نیز در این زمینه خوب عمل کرده بودند.»‌