اولین باری که این شعر را شنیدم آنقدر سواد خواندن نداشتم که خود نگاهی بر &quot; کوچه باغهای نیشابور&quot; شفیعی کدکنی بیاندازم، لیکن آهنگ کلمات و پیام روشن آن تاثیری ژرف وفراموش نشدنی در روح کودکانه من گذاشت.<br />آن روزها در خانه ما ، شعر و موسیقی جای پر ارزشی داشت. مادرم دارای طبعی لطیف و موسیقایی بود، پدرم تار می نواخت و فروشگاه لوازم و صفحات موسیقی داشت، برادران بزرگتر یکی نوازنده ویلن و دیگری عاشق شعر بود و گاهی شعری از او در مجله فردوسی به چاپ می رسید، ذوق و شوق موسیقی و شعر در خواهر و برادران دیگر هم، همیشه بود و هست.خانه ما برای من اولین مکتب هنر بود.<br />گوش فرا دادن به موسیقی هنرمندانی چون محجوبی و بنان، آشنائی با شعر بزرگانی چون شفیعی کدکنی، پایه گذار آینده هنری من شد و مرا برای گسترش آموخته هایم به مدارس تخصصی هنر سوق داد و امروز نیز این شوق وجسارت را به من میدهد تا &quot;به نام گل سرخ&quot; را به آهنگی و آوازی دیگر تقدیم شما کنم.<br />کلام شفیعی کدکنی دلت را گره می زند با آن ور دنیا، مرز نمی شناسد و برای همه انسانهاست، باشد که&quot;به نام گل سرخ&quot; نیز چنین کند.<br />زهی سعادت که ساز بدستان توانمند &quot;دستان&quot; و دیگر نوازندگان این اثر و خوش صدائی همچو سالار عقیلی در این نغمه هم آواز من اند تا &quot;به نام گل سرخ&quot; را عاشقانه بخوانیم.<br /><br /> حمید متبسم<br />زمستان 86