موسیقی ما – نام پرآوازه موسیقی ایران در عرصه بین‌المللی پس از مدت‌ها در تهران روی صحنه خواهد رفت. «شهرداد روحانی» که یکی از چهره‌های شهیر موسیقی کلاسیک جهان است در ساعت بیست و یک روزهای دوم و سوم بهمن ماه به میزبانی تالار وزارت کشور کنسرت بزرگ خود را روی صحنه خواهد برد. جمعی از نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران، استاد روحانی را در این برنامه همراهی می‌کند. بلیت فروشی این کنسرت که قرار است به همت موسسه فرهنگی و هنری «آوای مهربانی» برگزار شود، آغاز شده است. علاقه مندان می‌توانند با مراجعه به مراکز رسمی فرهنگی و هنری نسبت به تهیه بلیت‌های این کنسرت که قیمت آن‌ها بین سی و پنج الی یکصد و پنجاه هزار تومان است اقدام نمایند.

از سوی دیگر «محمدرضا صفی» (مدیر ارکستر سمفونیک تهران) درباره این کنسرت اظهار نظر کوتاهی داشت و صرفا به بیان این نکته بسنده کرد و گفت: «در این کنسرت، از زبده‌ترین نوازنده­‌ها استفاده خواهیم کرد و تمرینات ارکستر از شنبه­ آینده با حضور «شهرداد روحانی» آغاز می‌­شود.»

این کنسرت از دو بخش تشکیل شده که بخش اول آن مربوط به اجرای آثار زهی با حضور ارکستری 45 نفره و بخش دوم نیز به اجرای آثار موسیقی فیلم هایی که استاد روحانی تجربه اجرای آن را داشت با حضور ارکستر 60 نفره برای علاقه مندان موسیقی اجرا خواهد شد و تصور می کنم با توجه به توانایی های شهرداد روحانی و حضور یک ارکستر کاملا حرفه ای، مخاطبان شاهد کنسرتی خوب و با کیفیت خواهند بود.

تنظیم و رهبری ارکستر کنسرت بزرگ «یانی» یکی از دلایل شهرت استاد روحانی است. آن‌ها به همراه ارکستر سلطنتی فیلارمونیک در فضای باز پارتنون شهر آتن برنامه دیدنی را روی صحنه بردند. این کنسرت با استقبال مخاطبان موسیقی در اقصی نقاط دنیا رو به رو شد و لقب پربیننده‌ترین برنامه تلویزیونی پخش شده در آمریکا دومین موزیک ویدئو پرفروش دنیا را تصاحب کرد. برادر استاد «انوشیروان روحانی» علاوه بر ریاست و رهبری ارکستر سمفونی cota در لس آنجلس وظیفه رهبری مه‌مان ارکسترهای معتبری نظیر سمفونی کلرادو، سمفونی فیلارمونیک زاگرب، سمفونی ایندیاناپولیس و سلطنتی فیلارمونیک لندن را بر عهده داشته است.

جزئیات بیشتر این برنامه به همراه گزارش اختصاصی از تمرین ارکستر به همراه استاد شهرداد روحانی به زودی از طریق سایت «موسیقی ما» در اختیار مخاطبان قرار خواهد گرفت.

موسیقی ما ماه گذشته در حاشیه نمایشگاه مطبوعات با این هنرمند گفت‌و‌گوی متفاوتی انجام داده که شرح آن را در ادامه مطلب می‌خوانید:
 

• - در مورد مهم‌ترین نکته‌ای که امروز در جامعه ایران (خصوصا در مورد جوان‌ها) ذهن شما را به خود مشغول کرده صحبت کنید.

وقتی جوان‌های مملکتم را می‌بینم و وقتی استعدادهایی را می‌بینم که حتی در موقعیت‌های سخت هم به خوبی خود را نشان می‌دهند به آینده کشورم امیدوار می‌شوم. نکته‌ای که ذهنم را در مورد این استعداد‌ها به خود مشغول کرده حمایتی است که باید همه ما از آن‌ها داشته باشیم. دولت مهم‌ترین نقش را در این بین دارد. در کل وقتی علاقه مندان و نوابغ ایرانی را می‌بینم به شدت به آینده امیدوار می‌شوم.
 

• - در حوزه موسیقی وضعیت این استعداد‌ها چگونه است؟

اخیرا در تهران کلاس رهبری ارکستری برگزار کردم و در خلال‌‌ همان کلاس بسیاری از باور‌هایم در مورد این جوان‌ها دوباره به من ثابت شد. علاقه و استعداد این سرمایه‌ها را باید پرورش دهیم. معتقدم جامعه‌ای که ریشه‌های هنر را در درونش مستحکم نکند نمی‌تواند جامعه سالم و شادی باشد. اگر بتوانیم زمینه را برای رشد هنر و هنرمند در مملکتمان فراهم کنیم تاثیر مستقیم این حمایت را در نسل‌های آینده و بهبود وضعیت اجتماع خواهیم دید.
 

• - از این‌ها اگر بگذریم، حال و احوال این روزهای خودتان چطور است؟

حال من وقتی به ایران می‌آیم خیلی خوب است. این همه، هموطن و هم فرهنگ را در یک جا دیدن باید هم حال آدم را خوب کند! (با لبخند) البته راستش را بخواهید این خوشحالی یک روی دیگر هم دارم. برای من غمگین شدن روی دیگر سکهِ به ایران آمدن است. به نظرم در برخی از زمینه‌ها قدر جوان‌هایمان را نمی‌دانیم. به هدر رفتن این شوق و امید و زندگی برایم غمگین کننده است.
 

• - اگر بخواهید در مورد مهم‌ترین ویژگی شهداد روحانی صحبت کنید از کدام یک از ویژگی‌های او حرف می‌زنید؟

اصولا آدم خوشبین و امیدواری هستم. دقیقا به همین خاطر هم هست که به آینده ایران امید بسته‌ام.
 

• - اگر به گذشته و سال‌هایی که سپری کرده‌اید بازگردید کدام یک از کارهایی که انجام داده‌اید را تکرار نخواهید کرد؟ اگر دوست دارید کمی از خودتان انتقاد کنید.

می‌خواهم سوالتان را به گونه‌ای دیگر پاسخ دهم. تنها کاری که حالا که به عقب بر می‌گردم از انجامش و قدم گذاشتن در درون جاده دور و درازش خوشنودم، فعالیت‌هایم در زمینه موسیقی است. این اقدام دلچسب را مدیون پدرم «رضا روحانی» می‌دانم، به آن خاطر که از دوران کودکی به شدت تشویقم کرد و برایم این امکان را فراهم کرد که در جاده پر فراز و نشیب موسیقی قدم بردارم. بنابراین از بقیه کارهایی که انجام داده‌ام پشیمانم. موسیقی تنها حرکت مثبت من در زندگی بود. بقیه کارهایی که انجام داده‌ام سراسر بیهوده بودند.
 

• - به نظرتان بزرگ‌ترین نکته‌ای که انسان‌ها باید در زندگی به آن توجه کنند چیست؟

تن‌ها چیزی که می‌توانم بگویم آن است که وقتی آدم در کارش صداقت داشته باشد (مهم نیست چه کاری انجام می‌دهید مهم آن است که صداقت را در کارتان بروز دهید) آن کار موفق می‌شود و انسان هم در آن زمینه حتما پیشرفت می‌کند. در تمام کارهایی که تاکنون در عرصه موسیقی انجام داده‌ام سعی کرده‌ام فرد صادقی باشم.
 

• - در مورد همکاریتان با «یانی» خاطره‌ای دارید که دوست داشته باشید در موردش برایمان صحبت کنید؟

یادم می‌آید برای کنسرت گروه «یانی» که در «آکروپلیس» برگزار شد ۹ سالی بود که دست به ساز ویولن نزده بودم. قرار گذاشته بودیم برای بخشی از برنامه از ساز ویولنسل استفاده کنیم. دیدم فقط دارم رهبری می‌کنم و از سویی تنظیم همه آهنگ‌ها به عهده من است. کسی هم که حرفه‌ای نباشد اصلاً این ماجرا را نمی‌بیند. از اول تا آخر برنامه هم که پشتمان به مردم است. یک قسمتی هم هست که در ویدئو یا در واقع در «فاینال کات» نگذاشته‌اند، اما من خودم ویدئویش را دارم. در آن بخش یانی به مردم می‌گوید که «من در اینجا از شهداد می‌خواهم که پیانو بزند و من رهبری کنم. من از کودکی آرزو داشتم مثل شهداد رهبری کنم و حالا می‌خواهم این کار را انجام بدهم.» در حقیقت رهبریِ یانی حالت نمایشی داشت. برای آن بخش آخر، ما «دونوازی ویولن» درنظر گرفتیم. من به یانی گفتم که خودم می‌توانم این کار را انجام دهم، اما باید فرصتی برای تمرین داشته باشم. برای یک ماه در لس آنجلس معلم ویولن گرفتم. دوباره شروع کردم و بعد از یک ماه آماده شدم و شد آن اتفاقی که بسیاری از مردم در کنسرت آکروپلیس دیدند. همه روزنامه‌ها در آن روز‌ها نوشتند که آن بخش، «‌های لایت» برنامه بود و من هنوز آن روزنامه‌ها را نگه داشته‌ام. خوشحالم که اینقدر گل کرد. به خصوص اینکه من قبل از نواختن آن بخش، تمام مدت در حال رهبری بودم در حالیکه «کاریج» تمام وقت در حال نواختن بود. آن هم اجرای زنده و بداهه‌نوازی که واقعاً کار را مشکل‌تر می‌کرد. این خاطره هنوز هم در ذهنم هست و به عنوان یکی از نکات جالب و ماندگار در سراچه ذهنم ثبت و ضبط شده است.
 

• - با وجود اینکه سال هاست در خارج از کشور زندگی می‌کنید تا کنون فعالیت‌های بزرگ موسیقایی برای کشورمان انجام داده‌اید. سمفونی «خلیج فارس» که چند سال پیش به روی صحنه رفت از جمله کارهای ماندگار شماست. باز هم از این کار‌ها انجام می‌دهید؟

سوئیت سمفونی «خلیج فارس» در کشورهای مختلف دنیا در حال اجرا شدن است. به نظرم این اتفاق رویداد مثبتی است. هم اکنون در شرف نوشتن قطعه دیگری هستم که امیدوارم به محض آنکه به مراحل انتشار رسید بتوانم خبرش را رسانه‌ای کنم. در مورد فعالیت‌هایم هم باید بگویم، کمابیش مثل سابق به عنوان رهبر مه‌مان به کشورهای مختلف دنیا دعوت می‌شوم. اخیرا در خاور دور برنامه داشتم.
 

• - آقای روحانی! برخی از حوادث اجتماعی هستند که بروزشان لرزه به اندام همه می‌اندازد. عکس العمل شما به عنوان یک هنرمند در مواجهه با این اتفاق‌ها آن هم در کشور خودتان ایران، چگونه است؟

تاریخ ثابت کرده در جوامعی که با محدودیت و مشکل مواجه هستند هنر به طرق دیگری رشد می‌کند. اما اتفاقات اجتماعی که هم اکنون در روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها با آن‌ها مواجه می‌شوم مرا به حسرت و اندوه وا می‌دارد. امیدوارم با گذشت زمان کمتر شاهد شنیدن خبرهای بد باشیم. نامی از آن اتفاقات نمی‌آورم چرا که همه می‌دانند دارم در مورد چه اتفاقاتی صحبت می‌کنم. امیدوارم با کم شدن و به صفر رسیدن این حوادث اندوه مردم ما کمتر شود و بتوانند با امید و شادی در کشورشان زندگی کنند.